Customer Reviews
โดย: มัตติกา วันที่เขียนรีวิว: 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557
นิยายเรื่อง เอื้อมรักอิงใจ เป็นอีกเรื่องที่อยากนำเสนอมากๆเลยค่ะ เพราะเร่องนี้อ่านมาแล้วสองรอบเลยทีเดียวและอ่านรอบไหนก็สนุกไม่เปลี่ยนเลยค่ะ เลยอยากมาบอกต่อว่านิยายเรื่องนี้สนุกมากๆเลยค่ะอ่านแล้วรับรองว่าไม่มีผิดหวังแน่นอนค่ะและบางทีอ่านจบแล้วอาจจะรักเด็กไปในตัวเลยก็ได้ถ้าชีวิตจริงเจอเด็กน่ารักๆอย่าง วีวี่ นะคะ เพราะในเรื่องนี้นะคะ วีวี่ น่ารักมากๆเลยค่ะเพราะความที่เป็นเด็กแถมเป็นลูกครึ่งพูดไม่ค่อยชัดบวกกับความไร้เดียงสาที่ทำให้ วีวี่ น่ารักมากยิ่งขึ้นไปอีก นิยายเรื่องเอื้อมรักอิงใจ เล่มนี้จะเด่นที่ตัวละครเด็กอย่าง วีวี่ ค่ะและเนื้อหาในเรื่องก็สนุกอ่านแล้วเข้าใจง่ายโดยเฉพาะตัวละครเด็กที่รับรู้อารมณ์ของ วีวี่ ณ ตอนนั้นๆได้แบบลึกซึ้งและดีทีเดียวค่ะ เพราะโดยส่วนตัวการเขียนนิยายให้เรื่องนั้นๆมีคัวละครเด็กด้วยเป็นเรื่องยากค่ะแต่สำหรับเรื่องนี้อ่านแล้วคิดว่าผู้เขียนมีความสามารถจริงๆค่ะเพราะนอกจากจะเขียนให้เนื้อหาในเรื่องมีตัวละครเด็กแล้วผู้เขียนยังสามารถเขียนให้ตัวละครเด็กเป็นตัวเด่นของเรื่องได้อีกด้วยชอบมากๆเลยค่ะและสำหรับตัวนางเอกก็น่ารักไม่แพ้ตัวละครเด็กเลยค่ะเพราะในเรื่องนี้นางเอกมักจะพูดคำว่า นะเออ และแน่นอนค่ะว่าเมื่อทั้งนางเอกกับหนูน้อยวีวี่มาอยู่รวมกันเหมือนมีเด็กเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคนเลยและหนูน้อยวีวี่ยังติดคำว่า นะเออ มาจากนางเอกด้วย และหนูน้อยจะพูดว่า นะเออค่า ซึ่งเติมคำว่า ค่า มาซึ่งต่อท้ายคำของนางเอกด้วย สรุปนะคะสำหรับนิยายเรื่องนี้สนุกมากๆค่ะรีวิวอาจจะไม่สนุกนะคะแต่รับรองค่ะว่าเนื้อหาในเรื่องสนุกแน่นอนค่ะเพราะแนะนำเพื่อนไปเขาอ่านแล้วก็ชอบเหมือนกันจากที่เป็นคนไม่อ่านนิยายตอนนี้เพื่อนอ่านและติดนิยายมากกว่าตัวเองอีกค่ะใครที่ชอบอ่านนิยายอย่าลืมอ่าน เอื้อมรักอิงใจ เรื่องนี้ด้วยนะคะ
โดย: มัตติกา วันที่เขียนรีวิว: 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557
นิยายเรื่อง เทพบุตรสีดำ ตอนแรกที่ได้อ่านชื่อเรื่องนั้นไม่กล้าหยิบมาอ่านเลยค่ะเพราะกลัวไม่สนุกแต่พอลองเปิดอ่านไปเรื่อยๆแล้วแค่นั้นแหล่ะค่ะรู้สึกว่านิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แปลกจากนิยายเรื่องอื่นๆและเนื้อหาในเรื่องนี้ยังน่าสนใจติดตามอ่านอีกด้วยเพราะอ่านไปแล้วรู้สึกว่าพระเอกเรื่องนี้แปลกๆแฮะอ่านไปตั้งเยอะบทพูดของพระเอกนั้นช่างน้อยจริงๆเรียกได้ว่าไม่พูดยังจะดีเสียกว่าแต่พออ่านไปเรื่อยก็เริ่มเข้าใจว่าพระเอกของเรื่องเป็นคนที่ชอบกระทำมากกว่าพูดเพราะชื่นชอบอยู่ตอนหนึ่งในเรื่องนี้ค่ะนั้นก็คือตอนที่นางเอกของเรื่องอยากจะไปเที่ยวข้างนอกแต่พระเอกไม่อนุญาตและนางเอกขอให้เขาเป็นคนพาไปเขาก็ไม่สนใจจนนางเอกเกิดอาการน้อยใจจึงไปขอให้บอร์ดี้การ์ดมือหนึ่งของพระเอกเป็นคนพาเธอไปและที่ชื่นชอบสุดๆในตัวของพระเอกในตอนนี้ก็คือที่เขาไม่อนุญาตให้นางเอกไปนั้นเพราะเขาต้องการจะพาเธอไปด้วยตัวเองแต่เพราะเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดอยู่แล้วจึงทำให้นางเอกเข้าใจว่าเขาไม่อยากให้เธอไปแต่นางเอกหารู้ไม่ว่าพระเอกเร่งเคลียร์งานทุกอย่างเพื่อที่ตัวเองจะได้ว่างและได้พาเธอไปเที่ยวแต่สุดท้ายนางเอกกลับหนีเที่ยวซะงั้นถึงสุดท้ายพระเอกจะพานางเอกไปเที่ยวเหมือนเดิมก็ตามเพราะนางเอกไปมาแล้วก็แอบสงสารพระเอกนิดหนึ่งอุตส่าห์เร่งเคลียร์งาน และนอกจากตอนนี้ที่ชอบแบบสุดๆแล้วยังมีอีกตอนที่ชอบสุดๆไม่แพ้กันสำหรับนิยายเรื่องนี้นั้นก็คือตอนที่พระเอกรู้ว่านางเอกวางยาเพื่อที่จะฆ่าตัวเองแต่เขาก็ยังยอมอ่านตอนนี้แล้วเกือบร้องไห้เลยค่ะเพราะพระเอกยอมนางเอกทุกอย่างขนาดชีวิตเขายังยอมเลย เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้สนุกจริงๆค่ะอ่านแล้วมีตอนที่ชื่นชอบและประทับใจหลายตอนอยู่ไม่น้อยเลยค่ะแต่ยกตัวอย่างมาให้ฟังแค่นี้ และที่อยากจะบอกอีกอย่างนะคะชอบพระเอกเรื่องนี้มากๆเลยค่ะอยากเจอบ้างจัง(เพ้อๆๆๆค่ะแบบว่าอ่านแล้วฟินสุดๆ)
โดย: มัตติกา วันที่เขียนรีวิว: 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557
ชอบนิยายเรื่อง ร่ายซาตาน เล่มนี้มากๆเลยค่ะ ซึ่ง นิยายเรื่องนี้นะคะ เขียนโดย ข้าวฟ่าง ค่ะ และจากการติดตามผลงานของนักเขียนท่านนี้จากเรื่อง ต้นหมอกสิเน่หา ที่ถือว่าสนุกแล้วนะคะ นิยาย ร่ายรักซาตาน เล่มนี้ยังรู้สึกว่าสนุกและเพิ่มความแรงขึ้นได้อีก(อ่านนิยายทั้งสองเล่มในวันเดียวกันค่ะประมาณว่าอ่านต้นหมอกสิเน่หาจบแล้วก็ต่อด้วยร่ายรักซาตานเลยค่ะ)เพราะเนื้อหาในเรื่องนี้นะคะแบบว่าHOTจริงๆค่ะก็พระเอกในเรื่องนะสิคะที่ค่อยคิดแต่จะแก้แค้นนางเอกของเรื่องเพราะคิดว่าเธอเป็นสาเหตุของการตายของน้องชายของตัวเองเอะอะจับนางเอกของเรื่องกินตลอดหึงหวงก็จับนางเอกของเรื่องกินตลอดเลยอ่านแล้วก็แอบสงสารนางเอกนะคะเพราะต้องคอยรองรับอารมณ์ของพระเอกเกือบจะทุกเรื่องเลยทีเดียวแต่งานนี้พระเอกของเรื่องดันพลาดนะสิคะเพราะนอกจากจะเข้าใจผิดแล้วยังหลงรักนางเอกอีกและแน่นอนค่ะว่าสะใจมากเลยในช่วงนี้และแค่นั้นยังไม่พอนะคะเพราะนางเอกยังเป็นหญิงสาวที่น้องชายของเขาแอบรักอีกด้วยและเหมือนนางเอกของเรื่องก็จะแอบปลื้มน้องชายของพระเอกอยู่นิดหน่อยแต่ก็ยังไม่ใช่ความรักและพอความจริงปรากฏว่าน้องชายของพระเอกนั้นยังไม่ตายก็เกือบทำให้เกิดปัญหารักสามเศร้าค่ะเรียกได้ว่าน่าสงสารน้องชายของพระเอกจริงๆค่ะเพราะน้องชายของพระเอกเป็นคนที่ถอยออกมาเองจึงทำให้ปัญหารักสามเศร้านั้นคลีคลายแต่ปัญหาความรักระหว่างพระเอกกับนางเอกสิค่ะที่ยังไม่คลีคลายเพราะพระเอกของเรื่องนี้ทำกับนางเอกเอาไว้ซะเยอะเลยทีเดียวนางเอกของเรื่องจะยกโทษให้โดยไม่เอาคืนก็กระไรอยู่งานนี้พระเอกของเรื่องโดนเอาคืนแบบสะใจสุดๆไปเลยค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะเพราะนอกจากจะเป็นเรื่องที่สนุกแล้วยังเป็นเรื่องที่นางเอกเอาคืนพระเอกได้สะใจจริงๆค่ะ
โดย: มัตติกา วันที่เขียนรีวิว: 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557
นิยายเรื่อง เอื้อมรักไฟสิเน่หา จากทุกเรื่องที่อ่านมานะคะรู้สึกว่าพระเอกเรื่องนี้จะเห็นแก่ตัวสุดๆและยังเลวได้ใจด้วยค่ะครบเครื่องพระเอกนิยายจริงๆค่ะเพราะสุดท้ายแม้จะร้ายขนาดไหนก็รักนางเอกอยู่ดีซึ่งเนื้อหาในเรื่องที่ทำให้พระเอกนั้นทั้งร้าย เลว เห็นแก่ตัวนั้นก็เพราะว่าพระเอกของเรื่องให้นางเอกมาเป็นเมียเก็บของตนเองค่ะย้ำนะคะว่าเมียเก็บเพราะความแตกต่างในทุกๆด้านและยังฐานะเจ้านายกับลูกน้องที่ทำให้พระเอกไม่อาจให้นางเอกมายืนเคียงข้างได้จึงต้องให้นางเอกไปเป็นเมียเก็บที่ไม่มีใครรู้เพราะในสังคมของพระเอกนั้นทุกคนรับรู้ก็คือเขามีคู่หมั้นที่เหมาะสมกันทุกอย่างและกำลังจะแต่งงานกันและที่บอกว่าพระเอกเรื่องนี้เห็นแก่ตัวก็เพราะพระเอกไม่ยอมบอกนางเอกว่าตัวเองมีคู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานด้วยและแม้จะปิดบังยังไงนางเอกก็ยังรู้อยู่ดีเพราะความลับไม่มีในโลกและสุดท้ายนางเอกก็ตัดสินใจหนีไปจากพระเอกแต่พระเอกก็ช่างเก่งเหลือเกินเพราะสุดท้ายก็ไปตามหาจนพบและยังแกล้งนางเอกอีกว่าตัวเองแต่งงานแล้วทั้งๆที่ความจริงนั้นเขาถอนหมั้นและได้ยกเลิกงานแต่งงานไปแล้ว เฮ้อ อ่านแล้วรู้สึกสงสารนางเอกเรื่องนี้จริงๆค่ะเพราะความรักตัวเดียวแท้ๆเลยที่ทำให้คนเราคิดว่าสักวันเขาคงจะหันกลับมามองเราและก็เพราะความรักอีกนั้นแหล่ะค่ะที่ทำให้คนเรายอมคนที่ตัวเองรักได้แทบจะทุกอย่างแต่ถึงจะยอมแค่ไหนนิยายเรื่องนี้ก็ทำให้รู้นะคะว่าทุกอย่างย่อมมีขีดจำกัดเหมือนนางเอกของเรื่องที่เมื่อหมดความอดทนเธอก็เลือกที่จะไปถึงแม้จะรักแสนรักก็ตาม อ่านแล้วชอบเรื่องนี้นะคะเพราะรู้สึกว่าเป็นอีกผลงานหนึ่งของ มิรา ที่อ่านแล้วเรียกน้ำตาได้ดีทีเดียวแบบว่าอินสุดๆเลยค่ะ
โดย: มัตติกา วันที่เขียนรีวิว: 31 ธันวาคม พ.ศ. 2556
เรื่องราวของหนุ่มเพลย์บอยอย่างมิวนิคนั้นมันก็เกิดเรื่องอลเองขึ้นในชีวิตเขาเมื่อดันมีเด็กสองสองคนมาหาเขาแล้วบอกว่าเขานั้นน่ะเป็นพ่อ โอ๊ยยยพระเจ้ามินิคไปมีลูกตั้งแต่ตอนไหนกันล่ะคะ ม่ายยยยยจริ้งงงงงใช่มั้ยคะ แต่แล้วมิวนิคก็ต้องยอมแล้วเลี้ยงเด็กทั้งสองคนนี้ไว้โดยที่เขาไม่มีทางเลือกเลย พ่อจำเป็นแล้วล่ะชายหน้าหล่อ แต่มิวนิคก็ยังโชคดีที่ยังมีมิราขอช่วยเขาดูแลเด็กทั้งสองอย่างที่ไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่ เป็นผู้หญิงที่แสนดีเสียจริงเนอะ แต่ที่มิราเพราะเห็นแก่เด็กหรอกน่ะไม่ใช่เพราะมิวนิคหรอกถึงเขาจะมีหน้าตาหล่อบาดหัวใจมากก็ตามเพราะมิราเกลียดมิวนิคมากก็อาจเป็นเพราะมิวนิคเป็นคนที่เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าล่ะมั้ง เขาเรียกว่าผู้ชายรักความสนุกต่างหากล่ะ “หากคิดอีกในอีกมุมนึงหรอกน่ะ” เมื่อวันเวลาผ่านไปมิวนิคกับมิราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันและได้เลี้ยงเด็กด้วยกันสนิทกันมากขึ้นดูเหมือนกับทั้งคู่ได้แต่งงานมีลูกด้วยกันอย่างนั้นแหละทั้งคู่เริ่มมีความรู้สึกที่แปลกตามมาเวลาที่ได้อยู่ใกล้ชิดกัน มันจะเป็นแบบนี้ทุกเรื่องมั้ยน่ะก็แบบเวลาที่อยู่ใกล้กันมากมากความรู้สึกแบบว่าชอบมันก็จะเกิดขึ้นทันทีโดยที่ไม่ทันตั้งตัว “คงจะจริงนั้นแหละเพราะความรู้สึกแบบนั้นคนทั่วไปก็อาจเคยเจอกันมาบ้างแล้ว” มิวนิคดูภายนอกอาจจะเป็นคนรักสนุกและใช้ชีวิตไปวันๆไม่เอาใครนอกจากตัวเขาเองแต่พอได้มาเป็นพ่อจำเป็นนิสัยของเขาก็เริ่มจะเปลี่ยนกลายมาเป็นพ่อพระรับเลี้ยงเด็กและให้ความรักดูแลทุกสิ่งทุกอย่างไปโดยปริยาย แต่นี้ก็เป็นอีกมุมนึงที่ทำให้มิวนิคดูหล่อและเท่ห์มากยิ่งขึ้น โอ้ยยยฉันอยากมีพ่อมาอุปการะแบบนี้บ้างจัง เวลาผ่านไปนานแสนนานมิวนิคและมิราก็เริ่มรู้ใจตัวเองมากขึ้นจนมาวันหนึ่งมิวนิคนั่งคิดทบทวนดูแล้วว่าเขานะชอบมิรามากจนอยากได้มิรามาเป็นภรรยาเลยด้วยซ้ำแต่คิดอีกมุมนึงหากบอกไปแล้วมิราไม่ชอบเขาล่ะงานก็เข้าสิคร๊าบบบท่านแต่สิ่งใดก็ห้ามมิวนิคไม่ได้เขาเลยตัดสินในบอกความในใจทั้งให้มิรารู้ส่วนมิราก็บอกว่าเธอก็ชอบมิวนิคอยู่ไม่น้อย “หากความจริงเป็นแบบนี้มันก็คงจะดีไม่ใช่น้อยเลยแหละ” และทั้งคู่ก็ตัดสินใจว่าจะเป็นแฟนกันและได้ศึกษาดูใจกันมาเป็นเวลานานมิวนิคจึงตัดสินใจขอมิราแต่งงานและมิวนิคยังบอกอีกว่าเขาจะเลี้ยงเด็กทั้งสองคนนี้ให้เหมือนลูกแท้ๆของเราตลอดไป แต่แล้วเด็กทั้งสองก็ได้นำซองจดหมายมาให้มิวนิคทุกอย่างก็กระจ่างเมื่อได้รู้ว่าเด็กทั้งสองคนนี้แป็นลูกของพี่ชายมิวนิคเอง โอ้ววววโน้วววว คดีพลิก และพี่ชายของเขายังฝากเด็กสองคนนี้ให้มิวนิคเลี้ยงจนกว่าพี่เขาจะกลับมาจาฝรั่งเศสอีกด้วย มีพี่ชายแบบนี้ฉันขอลาตายดีกว่า ฮึ่ยยยยทำกันได้ มิวนิคก็ไม่ขัดสิ่งที่พี่ชายเขาขอมาและมิราก็ยินดีที่รับเลี้ยงเด็กสองคนนี้ไว้อีกด้วย แม่พระมากกกเลยค่า เรื่องนี้ช่างทรหดจริงกว่าจะรู้ความจริงก็ทำเอาซะตกอกตกใจกันทั่วหน้าก็เปป็นเพราะพี่ชายของมิวนิคคนเดียวแท้ๆๆแต่อ่านแล้วก็สนุกดีนะคะตื่นเต้นดีก็พระเอกนะทั้งหล่อและนิสัยก็เถื่อนๆดีตรงๆไม่อ้อมค้อมอะไรมากมาย บอกเลยว่าโคตรๆๆๆได้ใจเลยค่ะ
โดย: มัตติกา วันที่เขียนรีวิว: 31 ธันวาคม พ.ศ. 2556
เรื่องวุ่นวายต่างๆที่กำลังจะเกิดขึ้นในชีวิตของยะหยาหญิงสาวขี้ลืมกับชายหนุ่มสุดฮอตอย่างฮันยูลที่เลิกเล่นเปียโนกับอดีตที่ฝังใจเขาแล้วยะหยาก็ได้เข้ามาทำให้ฮันยูลต้องกลับมาเล่นเปียโนอีกครั้งเพราะเหตุใดกันเล่าก็เรื่องมันก็มีอยู่ว่าหลังจากที่เลิกเรียนยะหยาได้ลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้องเรียนยะหยาได้กลับมาเอาโทรศัพท์แต่กลับได้ยินเสียงดนตรีดังขึ้นๆเรื่อยๆจนชัดเจนได้ว่าเป็นเสียงเปียโนตอนแรกยะหยาคิดว่าเป็นผีแต่ที่ไหนได้พอได้ยินเสียงคนที่เล่นเปียโนอยู่หยุดเล่นแล้วหันหน้ามาก็ได้รู้ว่านั้นคือฮันยูลนั้นเองแต่เธอก็ยังสงสัยว่าทำไมเขาถึงมาเล่นในที่ๆไม่มีใครอยู่หรือว่าเขาไม่อยากให้ใครรู้กันนะยะหยาได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายเอาไว้ในขณะที่เขาเล่นเปียโนอยู่แต่ฮันยูลได้เดินเข้ามาหายะหยาแล้วถามว่าเธอมาแอบดูเขาทำไมแล้วกำลังทำอะไรฮันยูลพยายามแย่งมันเพื่อที่จะลบมันทิ้งแต่แล้วก็ต้องเกิดเรื่องขึ้นจนได้เมื่อมีพวกแอบดูถ่ายรูปเอาไว้แล้วข่าวก็ได้แพร่กระจายไปทั่วโรงเรียนว่าเขาทั้งสองเป็นแฟนกันซึ่งทั้งคู่ตกใจกันไม่น้อยแต่ความคิดของฮันยูลนั้นมันกำลังบอกว่าเรื่องนี้สนุกแน่และเขาก็ประกาศว่าเขากับยะหยากำลังคบหากันซึ่งมันก็แค่เป็นเกมที่ทั้งคู่ตั้งมาเท่านั้นเองขณะที่ทั้งคู่ได้พบกันมากขึ้นได้ทำอะไรหลายๆอย่างร่วมกันนั้นเลยทำให้หัวใจของทั้งคู่เริ่มเปลี่ยนไปแต่แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นเมื่อยะหยาถูกกลุ่มคนร้ายลักพาตัวไปนั้นเลยทำให้ฮันยูลต้องออกตามหายะหยาทันทีและเมื่อสวรรค์ยังเป็นใจทำให้ฮันยูลตามหายะหยาจนเจอและช่วยเธอออกมาได้สำเร็จแต่ทว่าเรื่องก็เกิดขึ้นในขณะที่กำลังออกมานั้นยะหยาได้ถูกคนร้ายใช้มีดแทงเข้าที่ข้างหลังทำให้เธอหมดสติฮันยูลรีบพายะหยามาที่โรงพยาบาลทันทีและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ฮันยูลนึกถึงเรื่องอดีตที่มันเคยเกิดขึ้นกับน้องชายของฮันยูลมาแล้วนี่มันก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ฮันยูลเลิกเล่นเปียโนไปเลยแต่น้องชายของยะหยาได้มาพูดให้ฮันยูลฟังว่าพี่ยะหยานั้นอยากฟังเสียงเปียโนที่พี่ฮันยูลเล่นอีกแต่ฮันยูลบอกกับตัวเองว่าจะไม่เล่นมันอีกแต่เมื่อยะหยาได้ฟื้นขึ้นมาทำให้ฮันยูลดีใจมากและก็ทำให้เขาคิดได้ว่าอดีตก็คืออดีตปัจจุบันสิสำคัญกว่าและฮันยูลก็จะทำปัจจุบันให้ดีที่สุดจะทำให้ยะหยามีความสุขหลังจากที่ยะหยาออกจาโรงพยาบาลฮันยูลก็ได้ทำเอายะหยาตกใจเมื่อฮันยูลได้บรรเลงเสียงดนตรีตัวโน๊ตด้วยเครื่องเปียโนอันแสนไพเราะและฮันยูลก็ได้สัญญากับยะหยาว่าจะดูแลและรักเธอไปตลอดทั้งคู่ก็ได้บอกรักกันและสบตากันท่ามกลางเสียงเพลงอันแสนไพเราะ เรื่องอ่านแล้วรู้สึกสนุกและได้รอยยิ้มอยู่ตลอดเวลาพระเอกในเรื่องนี้ก็หล่อมากกกกแล้วอีกอย่างเป็นผู้ชายที่เล่นเปียโนได้เพอร์เฟคในเรื่องนี้เล่นได้ดีเวอร์เลยนะคะเป็นคนที่ขี้โมโหนิดหน่อยแต่ความหล่อของเขาก็ทำให้สาวๆใจละลายเลยหากดูเขาในแต่ละมุมก็จะรู้ว่าเขาเป็นคนที่อ่อนโยนน่ารักสามารถสะกดหัวใจสาวๆได้เป็นอย่างดี
โดย: มัตติกา วันที่เขียนรีวิว: 30 ธันวาคม พ.ศ. 2556
เรื่องวุ่นที่เกิดขึ้นกับเด็กสาวตัวเล็กๆอย่างขนมขิงก็เมื่อพ่อกับแม่ของเธอได้ให้มาอาศัยอยู่ที่คอนโดคนเดียวเพราะมีเหตุผลที่ว่าลูกสาวทำอะไรไม่เป็นเลยสักอย่างเลยต้องให้หัดมาอยู่คนเดียวทำอะไรเองทุกอย่างตามลำพังแต่แล้วเหตุของวันแรกที่ขนมขิงได้ย้ายมาอยู่ที่คอนโดที่พ่อของเธอติดต่อไว้ให้ก่อนหน้านี้แล้วก็เพราะว่าห้องที่ขนมขิงจะมาอยู่ก็ดันมีใครคนหนึ่งเหมือนจะยังไม่ได้ย้ายออกไปขนมขิงก็ต้องตกใจไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยว่าคนที่อยู่ในห้องนั้นจะเป็น เป็น พี่อาร์กอน รุ่นพี่ต่างโรงเรียนที่ขนมขิงแอบชอบมาตั้งสี่ปีจะมายืนอยู่ตรงหน้าของเธอแต่แล้วก็เกิดเรื่องราวต่างๆเข้ามาในชีวิตของขนมขิงที่มีพี่อาร์กอนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยอยู่ตลอดเวลาเมื่อโรงเรียนทั้งสองมีเรื่องเคืองกันแทบจะมีเรื่องกันทุกวันแต่ครั้งดันมาเดิมพันด้วยการที่ตัวฉันมีเอี่ยวทำไมฉันถึงเป็นผู้โชคร้ายในเกมบ้าบออะไรนี้ด้วยนะแต่ในความโชคร้ายมันก็มีความโชคดีอยู่บ้างเมื่อคนอย่างขนมขิงต้องเข้าไปอยู่ในชีวิตของพี่อาร์กอน “ขนมขิงคิดในใจ” แต่แล้วเมื่อเวลาได้ผ่านไปมันก็ยิ่งทำให้ขนมขิงหลงรักอาร์กอนมากขึ้นจากที่รักมาอยู่แล้วเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาอาร์กอนได้ช่วยเหลือจากอันตรายต่างๆที่เกิดขึ้นกับขนมขิงแต่ทำไมขนมขิงถึงได้รู้สึกว่าอาร์กอนช่างดูเย็นชากับเธอเหลือเกินและวันหนึ่งก็มีฟรานซ์ชายหนุ่มซึ่งเป็นดาราชื่อดังได้เข้ามาในชีวิตของขนมขิงและขนมขิงกับฟรานซ์ก็ได้รู้จักกันจนมาวันหนึ่งทั้งพี่อาร์กอนและฟรานซ์ได้มาเจอกันขนมขิงถึงกับอึ้งเพราฟรานซ์ได้เรียกพี่อาร์กอนว่า “พี่” และจากวันนั้นอาร์กอนก็ได้อธิบายทุกอย่างให้กับขนมขิงฟังว่าเขาและฟรานซ์เป็น “พี่น้อง” กัน ผ่านไปได้ไม่กี่วันฟรานซ์ก็ได้มาชวนขนมขิงไปดูหนังเรื่องที่เขาได้เล่นและได้บอกอีกว่าเรื่องนี้จะบอกความรู้สึกทุกอย่างที่ฟรานซ์มีต่อขนมขิงนั้นเองแต่ขนมขิงก็ได้ปฏิเสธฟรานซ์ไปแล้วยังบอกอีกว่าเธอน่ะรักอาร์กอนแค่คนเดียวเท่านั้นแต่แล้วก็มีชายคนหนึ่งเข้ามาพร้อมกับอาร์กอนนั้นก็คือซีนอนเพื่อนสนิทของเขานั้นแหละได้มากระชากแขนของขนมขิงออกมาแล้วก็มาพูดเรื่องของอาร์กอนทุกอย่างและความรู้สึกของอาร์กอนให้ขนมขิงฟังว่าอาร์กอนนั้นแอบชอบขนมขิงมานานมากแล้วขนมขิงได้ยินเช่นกันก็ถึงกับกลั้นน้ำตาไม่อยู่เธอดีใจมากต่างหากเพราะคนที่เธอแอบชอบมาตั้งนานก็ชอบเธอมานานแล้วเหมือนกันแต่ที่อาร์กอนทำเป็นเฉยชากับขนมขิงเพราะว่าเขาก็รู้ว่าน้องชายก็ชอบผู้หญิงคนเดียวกันและยังสัญญากันไว้อีกว่าถ้าใครมีหน้าที่การงานมั่นคงที่จะสามารถดูแลขนมขิงได้คนคนนั้นก็จะได้ขนมขิงไปและฟรานซ์ก็ได้มาทวงคำสัญญานั้นจากพี่ชายและอาร์กอนก็ได้ทำตามสัญญาและเสียสละแม้ตัวเองจะเจ็บปวดก็ตามแต่ถึงฟรานซ์จะพยายามแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางที่จะทำให้ขนมขิงเปลี่ยนใจจากพี่ชายมาเป็นเขาได้เลยฟรานซ์จึงตัดสินใจยอมยกขนมขิงให้กับพี่ชาย อาร์กอนและขนมขิงก็ได้สารภาพและบอกรักกันท่ามกลางบรรยากาศที่มันโรแมนติกจริงๆ เรื่องนี้ยิ่งอ่านก็ยิ่งทำให้ลุ้นได้ทุกตอนก็แม้พระเอกในเรื่องนี้น่ะเล่นเป็นรุ่นพี่ซึ่งมันก็เข้ากับชีวิตเสียจริงทั้งหล่อน่ารักง่ายๆคนอะไรเกิดมาจะหน้าตาดีได้ขนาดนั้นกันเป็นเรื่องที่สนุกมากกกกกกถ้ารุ่นพี่จะหล่อขนาดนี้เรื่องหน้าขอเป็นนางเอกบ้างน่ะ พลีสสสสสสสสส
โดย: มัตติกา วันที่เขียนรีวิว: 30 ธันวาคม พ.ศ. 2556
เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในบ้านหลังใหญ่โตซึ่งมีคนอาศัยอยู่จำนวนแค่ห้าคนซึ่งแต่ละคนก็มีอำนาจต่างๆด้วยการสั่ง สั่งและก็สั่ง ในบ้านหลังนี้มีชายอยู่สี่คนและก็มีหญิงสาวที่ที่เป็นน้องสาวคนเล็กที่ต่างสายเลือดกับชายทั้งสี่เพราะเอลล่าเป็นลูกคนและแม่ของพวกพี่ๆทั้งสาวแต่มีอีกหนึ่งหนุ่มที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเอลล่านั้นก็คือโชริ เรื่องวุ่นวายภายในบ้านก็เกิดขึ้นเมื่อหลังจากที่แม่ของเอลล่าได้เสียไปทำให้เอลล่าต้องเผชิญกับพวกพี่ๆโดยการให้พวกเขานั้นโครกสับใช้เธอสารพัดอย่างกับเธอเป็นทาสของพวกเขาและเอลล่าต้องทำตามทุกอย่างที่พวกเขาสั่งเธอนั้นคิดอยู่ตลอดเวลาว่าตัวเองนั้นช่างมีชีวิตรันทดเหมือนกับซินเดอเรล่าเสียจริงในบรรดาพี่น้องร่วมนามสกุลทั้งหมดที่เธอได้เป็นส่วนหนึ่งของพวกเขาคนที่เอลล่าเกียจที่สุดก็เหมือนจะเป็นโชริชายหนุ่มที่พวกพี่ทั้งสามหวงแหนเป็นพิเศษชนิดที่ว่าเมียข้าใครอย่าเตะอะไรประมาณนั้นก็เพราะว่านายโชริเนี่ยหน้าเขาสวยเหมือนแม่อย่างกับนางพญาซึ่งพวกเขาคิดว่าฟ้าประทานให้มาตอนที่แม่พวกเขาเสียไปนั้นเองจึงใครก็แล้วแต่ที่มาทำให้โชริมีบาดแผลเล็กน้อยไอ้คนนั้นก็ต้องเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่าอะไรจะขนาดนั้นหวงยิ่งกว่าไข่งูจงอางเสียอีกเพราะเหตุนี้จึงทำให้เอลล่าเกียจโชริเป็นที่สุดเขาเป็นคนเอาแต่ใจอย่างได้สิ่งใดก็ต้องได้เดี๋ยวนั้นใครก็ห้ามขัดเด็ดขาดและเมื่อผ่านไปได้ไม่นานเขาทั้งสองก็ต้องมาใช้ชีวิตใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้นชนิดที่ว่าตัวติดกันตลอดเวลาเลยทีเดียวเพราะโชริสั่งให้เอลล่ามาเป็นผู้ดูแลของเขาและย้ายไปอยู่โรงเรียนเดียวกับเขาโชริก็สั่งให้เอลล่าทำโน้นทำนี้และยังบอกกับเอลล่าอีกว่าเธอเป็น “ของ” ของฉันใครก็ห้ามเขามายุ่งเด็ดขาดเมื่อวันเวลาผ่านไปนานเข้าความรู้สึกของเอลล่าก็เหมือนจะชอบโชริขึ้นมาเวลาที่ได้อยู่ใกล้เขาแต่เอลล่าไม่รู้เลยนะว่า “โชริ แอบชอบเอลล่ามานานแล้ว” ก็เพราะที่เขาให้เอลล่าเข้ามาเพื่อที่จะอยากให้เอลล่าอยู่ใกล้เขามากขึ้นแต่วันหนึ่งมีชายคนหนึ่งวึ่งเป็นชายในฝันของเอลล่าเลยก็ว่าได้เข้ามาทำความรู้จักและสนิทสนมกับเธอมากจนโชริเกิดอาการไม่พอใจจึงทำให้ทั้งคู่ทะเลาะกันเมื่อกลับมาถึงบ้านแต่เมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นเมื่อทั้งคู่ได้ล้มลงบนเตียงนอนในห้องของเอลล่าและโชริก็ก้มหน้าลงมาจนปากของเขาทั้งคู่ใกล้กันมากจนโชริเอาปากของเขาทับลงที่ปากของเอลล่าโชริจู่โจมได้เร็วมาก ช่างโรแมนติกจริง ทั้งคู่ก็เริ่มสัมผัสปากด้วยความอ่อนนุ่มละมุนลิ้น โชริก็ได้บอกความใจในทุกอย่างที่มีต่อเอลล่ามานานและยังบอกอีกว่าเธอห้ามไปจากฉันเด็ดขาดและทางเอลล่าก็ได้บอกความรู้สึกทุกอย่างต่อโชริเหมือนกันและก็ยังบอกอีกว่าตลอดเวลาที่เธออยู่ใกล้เขามันทำให้เธออบอุ่นและปลอดภัย และแล้วจากนั้นไม่นานเขาทั้งคู่ก็ได้ตอบตกลงที่จะคบกันทันที เรื่องนี้พระเอกชอบออกคำสั่งอย่างเดียวอะไรๆก็ต้องได้ดั่งใจทุกอย่างจะเอาแต่ใจไปถึงไหนแต่หากเป็นนางเอกเองละก็นะก็ต้องยอมใจอ่อนกับความน่ารักและหล่อเขาชอบทำหน้าตาทะเล้นเป็นใครจะไม่ใจอ่อนกันในความเป็นจริงมันจะมีแบบนี้มั้ยนะอยากจะเป็นนางเอกในเรื่องนี้จริงเลยเชียว
โดย: มัตติกา วันที่เขียนรีวิว: 05 ธันวาคม พ.ศ. 2556
เรย์ชายหนุ่มหล่อเรียนเก่งนิสัยดีอ่อนโยนรักแฟนคนเดียว เอพริลหญิงสาวดูดีคุณหนูชอบปิดบังความรู้สึกของตัวเอง ชินหนุ่มหล่อเข้าใจยากเดาไม่ได้ความรู้สึกแล้วแต่อารมณ์ เรื่องราววุ่นวายที่เกิดขึ้นกับทั้งสามคนก็เป็นแบบว่าเอพริลซึ่งเรียนจบชั้นม.ปลายแต่แล้วก็มีเรื่องให้ต้องปวดหัวคิดเรื่องมากมายก็เมื่อเธอขึ้นมากรุงเทพฯเพื่อที่จะมาตามหาใครบางคนนั้นคือชินคนที่เธอรักมากแต่พอมาเจอเขาแต่เธอต้องกลับรู้สึกผิดหวังเมื่อคนที่เธอตามหามานานแสนนานกลับทำเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับเขาและเธอไม่ได้ว่าที่เขาและเธอเคยเป็นแฟนกันมาก่อนแต่มีใครคนหนึ่งซึ่งเธอซึ่งไม่เคยรู้จักมาก่อนเป็นการส่วนตัวแต่เขาคนนั้นกลับจำเรื่องราวของเธอได้ดีแถมยังรู้เรื่องต่างๆที่เกี่ยวกับเธอได้เกือบทั้งหมดแล้วมันเรื่องอะไรกันนี้เรื่องราวมันช่างวุ่นวายยิ่งนักเมื่อเอพริลก็ทำเป็นความจำเสื่อมว่าเธอจำชินไม่ได้แต่อีกคนที่จำเรื่องของเอพริลได้ทั้งหมดได้มาบอกว่าเธอกับเขาเป็นแฟนกันเอพริลไม่อยากจะเชื่อก็เพราะว่าเธอไม่ได้รู้จักเรย์เป็นการส่วนตัวและก็เพิ่งมารู้ตอนที่เขามาแสดงตัวว่าเป็นแฟนกับเธอนั้นเองตลอดเวลาที่เอพริลได้อยู่ที่กรุงเทพฯเธอทั้งสับสนกับชีวิตของเธอเองว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันนะก็เมื่อคนที่เธอมาตามหาและรักมากทำไมเขาเย็นชาและไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธออีกเลยส่วนเรย์ก็เข้ามาในชีวิตเธอทำให้เธอรู้สึกแปลกใจว่าทำไมเขาถึงได้มาทำดีกับเธอขนาดนั้นและทำให้เธอมีความสุขมากจนทำให้ลืมเรื่องชินไปเลยและบางครั้งเอพริลเบื่อและรำคาญเรย์และก็ไม่เคยรู้จักเขามาก่อนเอพริลจึงไล่และให้เรย์เลิกยุ่งกับเธอสักทีแต่เรย์ก็ไม่ได้ทำตามที่เอพริลบอกเพราะถึงยังไงเขาก็ยังคงรักและรอเอพริลเหมือนเดิม “เรย์บอกอย่างนั้น” เวลาผ่านไปทำให้เอพริลรู้สึกทั้งเหนื่อยและท้อคิดที่จะจบเรื่องนี้สักทีแต่แล้วสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดมันก็เกิดขึ้นกับตัวของเอพริลเมื่อเธอได้รู้ความจริงแล้วว่าเธอความจำเสื่อมจริงๆแต่ช่วงสั้นเท่านั้นแหละทำให้เธอจำเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นได้เกือบทั้งหมดแต่มีอยู่เรื่องเดียวที่เธอจำไม่ได้ก็คือเธอจำเรย์แฟนตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียวก็เมื่อก่อนปิดเทอมได้ไม่นานเอพริลได้ประสบอุบัติเหตุรถชนจึงทำให้ต้องเสียความทรงจำบางส่วนไป พ่อของเอพริลได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เธอฟังเมื่อเอพริลได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้วเอพริลจะกลับไปหาเรย์แต่เขาไม่อยู่ได้เดินทางไปญี่ปุ่นแล้วเอพริลทั้งผิดหวังและเสียใจมากที่เธอต้องเสียคนที่รักเธอมากไปเสียแล้วเวลาผ่านไปนานเกือบสองเดือนเมื่อถึงวันเกิดของเอพริลเธอก็ต้องตกใจและเป็นการเซอร์ไพร์มากเมื่อเรย์ได้ถือเค้กมาหยุดต่อหน้าเธอ “ช่างมีความสุขจริงๆ” เรย์ได้บอกความในใจของเขาที่มีต่อเอพริลทั้งหมดและขอมาเริ่มต้นใหม่กลับมาคบกันใหม่เพราะเขาจะทำให้เธอจำเรื่องราวของเขาให้ได้และเรย์ยังบอกว่าเขาจะรักเอพริลคนเดียวตลอดไป เอพริลได้ยินคำนี้ก็รู้สึกดีใจและพร้อมที่จะกลับมาเริ่มต้นใหม่กับเรย์และเธอยังบอกกับเรย์อีกว่า “ขอเพียงนายอยู่ข้างฉันแบบนี้ตลอดไปก็พอ” ทั้งสองก็ได้ครองรักกันอย่างมีความสุขแม้จะผ่านไปนานแสนนานก็ไม่อาจทำให้ความรักของทั้งคู่น้อยลงไปได้เลย ชอบพระเอกเรื่องนี้สุดๆเลย ปลื้มมากๆเลย
โดย: มัตติกา วันที่เขียนรีวิว: 05 ธันวาคม พ.ศ. 2556
แคนน่อนหนุ่มที่หล่อขั้นเทพและรวยมากเป็นผู้ชายที่เล่นกีฬา เรียนเก่ง เอาเหอะทุกอย่างมันรวมอยู่ในตัวเขาทุกอย่างมันช่างเพอร์แฟคเสียจริงส่วนลูกหมีเด็กชั้นม.4ที่ไปหลงรักผู้ชายอย่างแคนน่อนทั้งที่เขานั้นไม่เคยคิดที่จะสนใจเธอเลยสักนิดเดียวแต่เธอนั้นมีคติประจำใจที่ว่า “ตื้อเท่านั้นที่ครองหัวใจพี่แคนน่อน” และเรื่องราวทั้งคู่ก็วุ่นวายเสียเหลือเกินเรื่องมันมีอยู่ว่า วันเปิดเรียนวันแรกก็ทำให้ลูกหมีมาไม่ทันดูพี่แคนน่อนแข่งบาสเกตบอลแต่แล้วผลการแข่งขันในครั้งนี้ก็สรุปว่าทีมของพี่แคนน่อนแพ้ไปโดยปริยายไม่รู้เพราะสาเหตุอันใดเพราะคนเขาที่เข้าไปดูการแข่งขันมักพูดกันว่าพี่เขาดูเครียดและคิดเรื่องอะไรอยู่ในใจ ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและพอลูกหมีได้เดินเข้าไปหาและเรียกแคนน่อนทำให้ร่างสูงต้องถึงกับชงักเมื่อได้ยินเสียงของเธอและทำหน้ารำคาญไม่ชอบขี้หน้าฉันเสียเลยแต่ถึงอย่างไรฉันก็ยังเดินเข้าไปหาเขาอยู่ดีแม้เขาจะด่าหรือว่าฉันยังไงก็แล้วแต่เพราะคำด่าของเขาฉันฟังจนชินไปซะแล้ว เพราะถึงยังไงมันก็ทำให้ฉันเลิกชอบและรักพี่แคนน่อนไม่ได้หรอกไม่ว่าวันเวลามันจะผ่านไปนานสักเท่าไหร่ฉันก็ยังคงรักและเฝ้ารอให้พี่เขาตอบรักกลับมาให้จงได้ลูกหมีก็ยังคงตามตื้อแคนน่อนไม่เลิกราแม้จะโดนด่าโดนว่าทำให้เธอนั้นต้องเสียใจและเจ็บใจสักแค่ไหนแต่เธอก็ไม่ถอยอย่างง่ายดายสงสัยเพราะยังแคนน่อนมากเลยทำได้ทุกอย่างแม้ว่าจะโดนเพื่อนที่โรงเรียนด่าว่าหน้าไม่อายเลยจริงๆก็ตาม แต่ทางด้านของแคนน่อนก็ยังไม่ค่อยรู้ใจตัวเองสักเท่าไหร่นักแต่พอนานๆเข้าที่ลูกหมีคอยตามตื้อคอยตามกวนใจอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าจะไปที่ไหนทำให้เขารู้สึกดีและยังมีอีกอย่างรอยยิ้มที่ลูกหมียิ้มนั้นทำให้เขามีความสุขทุกที่ที่ได้เห็นรอยยิ้มแบบนั้นบนใบหน้าของสาวน้อยแต่แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อลูกหมีเกิดอุบัติเหตุรถเกิดประสานงากันทำให้ลูกหมี “ความจำเสื่อม” ทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่ตัวของเธอเอง ทำเอาแคนน่อนหนุ่มที่เคยพลักไสไล่ส่งเธอต้องหัวเสียและเหตุการณ์นี้ทำให้แคนน่อนได้รู้ความรู้สึกและหัวใจของตัวเองมากขึ้นว่าหากเสียลูกหมีไปเขาคงอยู่ไม่ได้และจะไม่ยอมเสียเธอนั้นจากวันนั้นแคนน่อนจึงทำทุกอย่างเพื่อที่จะทำให้ลูกหมีกลับมาจำทุกอย่างได้เหมือนเดิมและจำเขาได้ในที่สุดและแล้วสวรรค์ช่างเป็นใจให้แคนน่อนเสียจริงเมื่อวันที่เขารอคอยก็มาถึงเมื่อลูกหมีได้จำทุกสิ่งทุกอย่างได้หมด แคนน่อนดีใจมากและเข้าไปโอบกอดลูกหมีทันทีลูกหมีเรียกชื่อเขาทันทีโดยไม่รอช้าและบอกความรู้สึกทุกอย่างที่อยู่ในใจทั้งหมดของเขาให้เธอนั้นได้รับรู้และเขาจะไม่ปล่อยให้ลูกหมีไปไกลจากสายตาเขาอีกต่อไป ลูกหมีได้ยินคำนั้นถึงกับตกใจก็เมื่อผู้ชายที่คอยตามตื้อมาเป็นเวลาสามปีไม่คิดว่าจะมาบอกรักและสิ่งที่เธอเฝ้ารอมานานแสนนานมันก็เกิดขึ้นจริง ใครจะรู้ว่าการหลงรักรุ่นพี่มันจะดีสักแค่ไหนเมื่อได้รู้ว่ารุ่นพี่คนที่เราแอบชอบเขาจะรักเราเหมือนกัน มันช่างเป็นความรักที่มีแต่อุปสรรค์จริงๆเลย แต่มันก็ทำให้รู้ว่าเมื่อได้มันมาแล้วก็ควรรักษาให้ดีและก็ไม่ควรที่จะปล่อยไป นิยายเรื่องนี้น่ารักมากๆเลย ชอบเล่มนี้จริงๆค่ะอ่านแล้วสนุกสุดๆ
แสดง 1 ถึง 10 ของ 10 (1 หน้า)